Friedrich Herder
Aan de overkaande van de badde over wieke ston n hond, n Dobberman mit de taanden bloot te graauwen en te blavven. Deur mien 8-joarege ogen leek t n monster.
"Kom, deurlopen",
zee mien pabbe en hai luip badde op. Mit mien ogen dichte luip k hom noa.
d'Hond gromde en graauwde nog
haarder en k zag hom badde oplopen, noar ons tou. Hai was kloar om te springen.
Gaauw sloot k d'ogen weer. Opains heurde k n plonze. Baange dat mien pa in t
wotter valen was, dee k d'ogen weer open. Pa ston der nog en k zag dat e zien
mezze, zien vliemschaarbe Herder, dichtklapte en in zien buutse dee. Over de
raand van badde zag k de hond in wieke drieven. Om hom tou wuir t wotter rood.
Van ver zag en heurde k de
roupende boer noaderbie kommen. Toun e stoef tegenover mien pa ston ruip e:
"Wat hestoe mit mien hond doan, verdamme?"
t Bleef n telle stil.
"k Kom mien loon
ophoalen van oflopen weke".
Mien pa was d'haile weke bie
dizze boer aan t eerappelkraben west.
"En wel mien verdainde loon in weg
stoit, goit wieke in, want woar aine drift kinnen ook twije drieven", zee
pa trankiel en hai keek boer strak aan.
k Zag dat boer wit om neuze
wuir.
Boer draaide zuk om en luip
noar boerderij trogge. In keuken telde boer mien pa zien loon uut.
"Hufst nait weer te
kommen".
k Zag aan gezichte van mien
pa dat e dat ook nait van plan was.
Toun pa sikkom vatteg joar
loater uut tied kwam, mozzen mien bruiers en zuster zien raive en aander
spullechies verdailen. k Hufde mor ain ding.
Zien loatste Friedrich Herder
messie, ligt nou bie mie op bozzem in n kopern deussie.
Dit verhaal vond ik op de
leeswaardige website van Lou Meyer, voormalig politieman in Groningen, heden
ten dage schrijver.