Vakantie voorbij

De vakantie is voorbij. We hebben lekker uitgeslapen en gaan ontbijten bij Coffee break, die tien jaar bestaan, dus een minigebakje traktatie erbij.

We bergen onze bagage op in een kluis op het station en rijden naar het autoverhuurbedrijf om onze auto in te leveren. Ze zijn daar zo vriendelijk om ons terug te brengen naar het station. Ik wil nog even de stad in om bij Apotheek Venema Edelzalf te kopen, ik las erover op Groninganus' blog, en dat vind ik een leuk souvenier om mee te nemen. Het is eigenlijk luieruitslagzalf, maar de verkoopster vertelde dat het prima helpt bij die pijnlijke velletjes naast je nagels.

Souveniertjes

Ook moeten we voor vertrek nog een eierbal eten, want wie weet hoe lang het weer duurt voor dat weer mogelijk is.

Ik rek en rek, ik wil nog niet terug. We gaan nog koffie drinken op het terras van de Kosterij, daar zit je in de zon, maar uiteindelijk moeten we toch de trein terug naar huis pakken.

Er is niks in huis, dus gaan we nog wat eten bij de Italiaan, een afsluitend vakantiemaaltje, wat hier toch weer een beetje tegenvalt, zucht … het is weer voorbij.

Het was zo'n geweldig leuke vakantie, zo lekker vol met allerlei verschillende dingen. Als men vraagt waar was je op vakantie en ik Groningen antwoord, kijkt men vaak wat meewarig en zegt: o, ja Nederland is ook best mooi. Het is bijna niet uit te leggen wat wij voor een flitsende, avontuurlijke, heerlijke vakantie hebben gehad …!

Meer muziek ...

De zestiende dag en tevens de een-na-laatste dag van onze vakantie. Morgen gaan we weer huiswaarts. Maar deze dag proppen we nog he-le-maal vol met muziek. We verlaten vandaag Nieuweschans. Voordat we richting stad Groningen gaan, bezoeken we nog het mooie garnizoenskerkje in Oudeschans. Klassieke muziek. Ik ben benieuwd, ik weet niet veel van klassiek, soms vind ik iets erg mooi, soms word ik er helemaal kriegel van, maar vanmorgen gewoon weer eens ondergaan.

Kamermuziek, georganiseerd door Vrienden van het NNO (Noord Nederlands Orkest). Frank Mulder, hobo, Leo de Jong, fagot en Elena Malinova piano. Frank Mulder, met z'n leuke Amerikaanse tongval, is een onderhoudend verteller.

Van de namen van de componisten M. Glinka, F. Poulenc en L. van Beethoven ken ik alleen de laatste. Het meeste vond ik erg mooi, maar ik hou vooral van de sfeertjes in dat soort kerkjes.

Na afloop gaan we bij de Piekenier lunchen, samen met veel andere bezoekers van het concert, gezellig vol daar.


Dan vertrekken we naar Groningen, onze laatste nacht zitten we weer in het Budgett Hostel. Tegen vieren gaan we naar Café Koster, Jan Henk de Groot treedt daar op. In het begin van onze vakantie waren we bij zijn CD-presentatie. Hoewel ik de aanleiding van die CD, over zijn zieke zoontje, mooi vind, raakt de muziek me niet echt. Maar toen hij vandaag een paar liedjes in het Gronings zong, toen was er wel iets … ik kan het niet zo goed verwoorden, het is net of er geen ziel zit in het Engels. Dit is natuurlijk mijn persoonlijk ervaring, maar wat vond ik de Groningse liedjes prachtig!

Jan Henk de Groot

We hoorden gisteravond dat Douwe Doorduin en Melvin Bonnet ook weer een optreden hebben. In de Irish Pub (Ceallaigh als ik het goed heb), vlakbij dus lopen we daar ook nog even naar toe. Leuk hoor!

Douwe Doorduin

Melvin Bonnet

Joost Dijkema

Ik had nog een groupon voor een heel betaalbaar etentje bij Indiaas Restaurant Ganga, we bellen dat we wat later komen, want we hebben het erg naar ons zin in de Pub. Uiteindelijk moeten we wel een keer gaan eten, want de avond is nog lang. Hoewel Indiaas niet m'n favoriete keuken is, was het erg smakelijk.

Tot slot naar café Marleen, vanavond treden Inge van Calkar, Frank Fiedler en Steve Bradshaw op. Prachtige muziek weer, we vonden alleen het aantal covers wat teveel, liever hadden we wat meer van de mooie eigen liedjes van Inge gehoord. Maar weer een erg fijne avond. 

Uiteindelijk in ons hotelbed vallen we direct in een diepe slaap.

Steve Bradshaw, Inge van Calkar en Frank Fiedler

Om op te vreten: Knipselbonen en jong talent

Nieuweschans heeft een geweldig cultureel centrum, De Oude Remise, in een monumentale locomotievenloods, een schitterend gebouw. We zijn er al vaak geweest, de eerste keer in 2008, voor optredens of voor de lekkere taartjes.

Het muziekfestival Groningsch Peil heeft dit jaar ook een editie Oost-Groningen, met vanavond hier in de Remise live optredens van jong, aanstormend talent. Eén naam ken ik al van youtube: Call me Skinny.

Ik sta nog een beetje in dubio, we kunnen ook naar Winschoten vanavond, daar is vanavond in de Tramremise het Groninger Gitaar festival met Bert Harders en … Jan Akkerman.

Maar dan moeten we wel weer in de auto. We kiezen uiteindelijk toch voor de Remise, een beetje uit gemakzucht. Het zal uiteindelijk een beste keus blijken.

Eerst eten we heerlijk daar. Er wordt ons Knipselbonenstamppot aangeraden.

Daar gaan we voor, echt een heerlijke Groningse maaltijd. 

Oudere Groningers kennen de traditionele Knipselbonen, of dreuge bonen, nog. Volgens de mensen van de Oude Remis moeten het de lekkerste, maar moeilijkst te vinden bonen zijn. Het verwerken is nogal tijdrovend. Ze worden met peul en al gedroogd. Bij het bereiden worden ze in stukjes van 2 cm geknipt. Dan moeten ze een hele nacht weken.

Ik vertel de kok dat ik het heerlijk vind en zeg als grap dat ik ze ga kweken. Hij zegt dat hij ze dan wel van me wil afnemen.

Na het heerlijke eten wacht ons nog een ontdekking. Singer/songwriters, aanstormend talent uit Groningen. We gaan er eens goed voor zitten en zijn helemaal enthousiast. Douwe Doorduin (hooguit 18 jaar en dan een song schrijven die Death as an option heet), heeft inmiddels de band The Black Cult gevormd en Call me Skinny (Tommy Meyborg en Daan Wahle), kriebel langs de ruggegraat en kippevel.
Ah heerlijke gitaren en drum, en goeie stemmen.

Melvin Bonnet (Peter van de Wey), die is leuk. Cabareteske troubadour zegt hij zelf. Bijzonder.

Douwe Doorduin

Melvin Bonnet

Tommy Meyborg

Daan Wahle

Call Me Skinny

We maken filmpjes en foto's en genieten met volle teugen van deze jonge artiesten. Alle drie verschillend. Behalve dat ze erg goed zijn, zijn ze eigenlijk ook om op te vreten …

Ik had deze knullen en de Remise vanavond wel wat meer publiek gegund, want ondanks weinig publiek bruiste het van enthousiasme!

Nieuweschans en Westerlee

Het laatste weekend van onze vakantie is aangebroken, dag 15.

We zijn in het meest oostelijk gelegen plaatsje van Nederland en de meest noordelijkst gelegen grensplaats, Nieuweschans, tegenwoordig met het voorvoegsel Bad.  Er is een nieuwe supermarkt gekomen. In het pand waar vroeger de Chinees zat zit weer een hotel-restaurant.

Ik ben blij voor Nieuweschans, ik heb wel wat met dat dorp. Er komen toch wel nieuwe dingen in het dorp, hoewel ik de affuit opeens mis.

Er wordt vaak aan ons gevraagd of we hier voor het kuuroord zijn, maar nee, dat heb je na een paar keer wel gezien.

De sokkels op het exercitieterrein zijn nog steeds leeg, hoewel aan het eind lopen we tegen dit reusachtige beeld op, waar een briefje bij hangt dat dit kunst is … dus gelieve er niet op te klimmen. 

De nieuwe supermarkt is een aanwinst, maar heeft geen leuke bloemen. We gaan lunchen bij vrienden en ik wil een bloemetje meenemen, dus rijden we naar Winschoten. Later zag ik dat er toch nog een bloemenwinkel in Nieuweschans zat, er lag zelfs een bon voor een presentje in onze hotelkamer.

De prachtige tuin van Jan Wilde een Tuin in Westerlee is sinds ons laatste bezoek alweer iets uitgebreid. Zelfs nu nog in oktober is het er mooi. De plant Cornus Kousa heeft eetbare vruchtjes, heerlijk een beetje papaja-achtige smaak. Hij laat zich alleen niet in de goede kleur fotograferen. Op de foto is hij meer roze dan in werkelijkheid, de echte kleur is aparter.

Cornus Kousa

Zo mooi kan een lampionplant worden:

Als je de peul van deze bonen opent, wacht je een mooie verrassing. Bonen in roze en paars. De bonen schijnen zelf niet zo lekker te smaken, beter is om de peulen heel jong te oogsten, ik wil ze  volgend jaar graag zaaien, want ze bloeien met prachtig rode bloemen.

boontjes drogen tussen de kunst

Dan gaan we heerlijk lunchen bij onze lieve vrienden. Een lekkere schotel van pompoen (ik ben gek op gerechten met pompoen) en linzen. Wat een goed idee trouwens, die linzen! Een lekkere salade van quiona, het koren van de Inca's. Het is geen echt graan, maar hoort tot de ganzevoetfamilie en heeft een uitzonderlijk hoog eiwitgehalte van 16% en andere waardevolle stoffen. Ik heb er wel over gelezen, maar nog nooit gegeten.
Ook heerlijk eigengebakken brood. Wat een verwennerij en wat was het gezellig. We hadden het zo naar ons zin. Bedankt jongens, voor dit gastvrij onthaal!

Van Drenthe naar 't Oldambt

Dag 14, de dagen gaan te snel, deze leuke vakantie! 
We vertrekken uit Witteveen en gaan eerst nog naar Assen.
We twijfelen of we daar naar het museum zullen gaan. Dat stond nog als plan B op m'n lijstje, bij regenachtig weer. Het is trouwens schitterend weer vandaag.

De toegang is 12 euro p.p. en de tentoonstelling gaat over Vikingen. Hmm.
Ik dacht dat ik mijn museumjaarkaart niet bij me had, en Mijnarchitect heeft er geen dus dat is een hoop geld (later bleek dat ik mijn kaart toch bij me had). Hij vindt het gebouw interessant, dus maken we van de buitenkant en van de daktuin foto's en besluiten een andere keer het Drents museum zelf te bezoeken. 

reconstructie van boot uit de late Vikingentijd

beeld Museumbezoekers

hek Jakob Cramerpark

Qua architectuur spreekt ook het gebouw van theater De Nieuwe Kolk aan.

Fijne bibliotheek ook, het lijkt eerder een boekwinkel. Als ik daar in de buurt zou wonen zou ik er wel vaak zitten, denk ik.

Na koffie op een terrasje (!) verlaten we Assen en gaan we weer verder, terug naar Groningen.

Twee dagen naar Bad Nieuweschans, naar Motel Paradiso. Mensen liggen altijd in een deuk als ze vragen waar we logeren. Die naam! Maar we zijn daar kind aan huis, fijne appartementjes voor een erg vriendelijk prijsje. Schatten van mensen. We komen er altijd weer graag terug. Behalve dat je de A7 een beetje hoort is het er verder heerlijk rustig.

Voordat we naar Nieuweschans rijden gaan we eerst even naar Oudeschans. We dachten even wat te gaan drinken in het Wapen van Oudeschans, daar hebben we twee jaar geleden onze trouwdag gevierd.

Helaas was het inmiddels gesloten, jammer hoor van zo'n mooie plek. Hopelijk komt er weer wat, maar dat zal niet meevallen in deze tijd. We wandelen rond het gebouw, het is hier toch zo prachtig!

We kijken hier ook even bij winkel de Blokeend, zo'n mooie zaak voor landelijk binnen- en buitenleven (duur, maar kwaliteit), waar ze die prachtige degelijke laarzen verkopen. Ik beloof de eigenaar dat als we naar het Noorden verhuizen en ik het geld heb voor zulke laarzen, ik ze graag bij hem kom kopen.

We gaan lunchen bij de Piekenier, ook zo'n leuke plek. Het wordt steeds warmer, we kunnen buiten lunchen, o, wat heerlijk en dat in oktober.

Daarna gaan we naar ons Motel Paradiso en krijgen de kamer die we meestal hebben. Zo leuk het is een beetje thuiskomen!

Deze avond gaan we eten in 't Waar. Dat was een tip van Jan wilde een Tuin.

Weer zo'n aparte belevenis. Het is bij Verse Aarde, een huiskamerrestaurant met pure maaltijden, dat gevestigd is in een statige Oldambsterboerderij, waar ook Galerie  Waarkunst gevestigd is en het atelier van de kunstenaar Peter Meijer.

Bij het pand is ook een grote beeldentuin.

Bij Verse Aarde reserveer je van te voren en je zit met z'n allen aan een grote tafel.  De prijs is elf euro exclusief drankjes.

Het menu vond ik verrassend, hoewel voor sommigen misschien wat weinig. 

Het menu zag er zo uit:

Voorgerecht: Pastinaaksoep met mosterd en een hartige muffin

Hoofdgerecht: Gegrilde pompoen met schorsenerenmouse en aardappelbroccoligratin

Nagerecht: appel-rozemarijn cake met room

Vooral de gegrilde pompoen zag er mooi uit en vond ik erg lekker.
Van het nagerecht was vooral de gelei heerlijk, gemaakt van vlierbloesem en agaragar. De rozemarijn zou ik zelf later verwijderen, het lijkt toch net of je een hap dennenaalden neemt. Verder was het gebak erg stevig en wat te droog. Maar ik vond het superleuk om mee te maken.

Ik vond het erg inspirerend om zo weer wat ideeën op te doen voor anders eten. Dat je van te voren niet weet met wie je aan tafel zit heeft ook ook wel wat. Een goede manier om eens andere mensen te leren kennen. Ik vond het erg leuk en zou het zeker nog eens doen.

Nog een paddestoelwandeling, maar dan in Drenthe

De dertiende vakantiedag. De tandpasta is op. We vragen in ons hotel California in Witteveen waar de dichtstbijzijnde drogist is. Dat is in Westerbork en na het ontbijt rijden we daar naar toe en gaan eerst koffiedrinken in restaurant-museum De Ar, met Drentsche koek.

We doen de boodschappen, ook wat middeltjes tegen verkoudheid en beginnende keelpijn, zo gauw mogelijk onderdrukken … dat kunnen we nu niet hebben. We wandelen nog door Westerbork, een leuk dorp (nee niet naar het Kamp).

Westerbork

Ik heb ons aangemeld voor de paddestoelenwandeling van Natuurmonumenten, op het Dwingelderveld, we zaten toch in de buurt.

Ik ben benieuwd of we weer andere paddestoelen zullen vinden dan bij onze Groningse wandeling. Onze gids Maarten zegt meer te weten van planten dan van paddestoelen, maar hij weet sowieso veel meer dan zijn groepje deelnemers. 

We kwamen een paddestoel tegen waarvan hij ook de naam niet wist, dus wie een idee heeft:

We hebben inderdaad ook veel andere soorten paddestoelen gezien. Maarten vertelde dat binnen een week een soort verdwenen kan zijn en het weer vol staat met een andere soort.

Hij gaat snel, ik probeer hem bij te houden en vind het weer helemaal geweldig wat hij allemaal vertelt en laat zien.
Ik probeer alle namen van de nieuwe soorten maar niet meer te onthouden, je moet dat doseren nietwaar ...

Geweizwam ... dat konden we zelf ook bedenken

... en daar hem je hem ook weer, die schaamteloze Phallus

de sponszwam, schijnt vrij zeldzaam te zijn

Maarten plukt een heksenboleet en laat zien hoe de gele paddestoel direct blauw kleurt als je een stuk afbreekt. Toch blijkt hij eetbaar. Ik vind trouwens wel dat je al die mooie paddestoelen moet laten staan en ze voor je eten gewoon op de markt kopen.

Maarten weet ook nog een zeer zeldzame plant te staan: de stekende wolfsklauw (Lycopodium annotinum). Deze vaste plant vermeerdert zich niet door zaad, maar door sporen. Deze sporen verspreiden zich met de wind. Hier in Dwingelo komt hij nog wel voor, maar hij staat wel op de rode lijst.

stekende wolfsklauw

Vliegenzwam

een hartelijke braakrussula 

vorige keer heette deze fopzwam nog Rodekoolzwam, nu Amethistzwam

galappeltjes

toch net kadetjes

Opeens zag ik iets bijzonders tegen een boomstam opkruipen.  Het is de rups van de Meriansborstel (Calliteara pudibunda), een nachtvlinder.

De vlinder is vernoemd naar de vlinder- en insectenschilderes Maria Sibylla Merian. 

Meriansborstel

Zeer leerzaam weer zo'n wandeling, maar vooral erg leuk. Na afloop komen we nog deze pootjebadende stoere koeien tegen.

Hamveld

Op de terugweg gaan we eten bij Brasserie Diggels in Westerbork, 'Dat mot wal van de Italiaan weden', een geweldig lekkere vegalasagne.  Echt een aanrader.
En o, o, die gulle porties hier, je zou toch kilo's aankomen van zo'n Noordelijke vakantie!
Onze laatste nacht in Drenthe, morgen keren we nog voor een paar dagen terug naar Groningen.